Bir Merhaba Yazısı…
Nereden başlasam, nasıl başlasam derken yüreğimi de aldım geldim, oturdum klavyenin başına. Hadi Mehpare dedim, yapabilirsin. Adımın hikayesiyle başlayalım önce. Bir mart sabahı gözlerini dünyaya açan Mehpare, o zamanların efsane spikeri Mehpare Çelik sevgisinden almış adını. “Mehpare Farsça kökenli bir sözcük olup ay parçası, yarım kalan ay parçası manalarına gelmektedir diyelim” dedim. Sonra ne yazacağım derken gün boyu kalbimden geçen Behçet Necatigil şiiri yetişiverdi imdadıma.
“Sevgileri yarınlara bıraktınız
Çekingen, tutuk, saygılı.
Bütün yakınlarınız
Sizi yanlış tanıdı.
Bitmeyen işler yüzünden
(Siz böyle olsun istemezdiniz)
Bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi
Kalbinizi dolduran duygular
Kalbinizde kaldı.
Siz geniş zamanlar umuyordunuz
Çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek.
Yılların telâşlarda bu kadar çabuk
Geçeceği aklınıza gelmezdi.
Gizli bahçenizde
Açan çiçekler vardı,
Gecelerde ve yalnız.
Vermeye az buldunuz
Yahut vakit olmadı”
Anladım ki bu şiirle başlamam da boşuna değil.
Bitmeyen işler yüzünden, bitmeyen kaygılarımız, korkularımız, bahanelerimiz yüzünden ne yarım kaldıysa tamamlamaya, neyi başlatamıyorsam başlamaya niyet ettim. Geniş zamanlar ummayı bırakıp, yılların telaşına bir dur deyip yazmaya, yeniden duygularımı, öğrendiklerimi, hayallerimi dilimin döndüğünce, gönlümün yettiğince, kalemim aktığınca paylaşmaya niyet ettim.
Niyet etmek yetmedi, bu yazıyla bir başlangıç yapmak istedim. En sonuna da bir şarkı, bir de bu yazının sırrını bıraktım.
Eee hadi bakalım, bence hoş geldim, hoş geldin, hoş geldik…
Not: Bu cesaret tohumlarını kim attı, yüreğine hadi yeniden yazabilirsin diye kim fısıldadı derseniz linki burada.
